Zondagskracht maakt dat de boeken over Jasmijn Vink dan toch een echte trilogie zijn geworden.

Een herkenbare trilogie want ook mijn man (sociofoob) leeft in zijn bubbel. De herkenning dat alles wat zo zorgvuldig opgebouwd is, door een kleine gebeurtenis een echte tsunami kan veroorzaken, is dan ook groot.
Bij Jasmijn was het de directeur die voor even van het toneel verdween, maar ook de pandemie.

Dat Judith Visser met deze, op autobiografische ervaringen gestoelde roman, weer een sterk boek heeft neergezet is voor mij heel duidelijk.
Zij verstaat de kunst om je, op een rustige manier en in simpele, duidelijke bewoordingen mee te voeren naar het leven als autist, mee in het hoofd van het hoofdpersonage. Verdriet, Liefde, Emoties, het is er allemaal, innig en diep.
Je leest haar boeken dan ook met een lach en een traan.

Ik als hondenliefhebber, die het leven deel met 2 boxers waarvan ook de jongste tekenen van autisme vertoont, kan me dan ook helemaal inleven in de Liefde die Jasmijn en ook Judith Visser zelf, voor de honden voelt. Dat ik dan ook begrijp hoe groot de steun en de kracht is die de honden je geven zal geen verrassing zijn. Daardoor zal Zondagskracht voor mij vast nog herkenbaarder en emotioneler zijn.

Maar ook voor de niet hondenvrienden én voor niet-autisten, voor mensen zonder enige psychische handicap zal dit boek een mooie inkijk geven in het leven van.... en vast ook een stapje op weg naar meer begrip voor het 'anders' zijn.
Het begrip dat 'anders' voor vele mensen 'normaal' is.

Zondagskracht is een krachtig, eerlijk verhaal waarin Judith Visser eigenlijk een inkijk geeft in haar eigen leven, waardoor ze zich ook kwetsbaar opstelt en dat maakt het allemaal extra emotioneel en aangrijpend voor de lezer.

Naar mijn gevoel een méér dan waardige afsluiter van de zondags-trilogie.

stem geplaatst

stem geplaatst

stem geplaatst

stem geplaatst

stem geplaatst

stem geplaatst

stem geplaatst

stem geplaatst

stem geplaatst

stem geplaatst