Eerst en vooral moet ik zeggen dat ik me grotendeels niet verveeld heb bij het lezen van "Angels & Demons". Het middenstuk is zeker en vast het beste: het van hot naar her lopen is meeslepend, boeiender dan in de film. Trouwens: als je eerst de film gezien hebt, valt uiteraard al heel wat spanning weg. In het begin heeft de roman wat last van een laag tempo, als een traag op gang komende motor. Het einde (pakweg de laatste 100 bladzijden) sleept dan weer te lang aan - alleen toen mocht het van mij over en uit zijn.
Dan Brown beschrijft heel goed "bewegende beelden", en dat maakt deze roman (ongetwijfeld "De Da Vinci Code" ook) zo goed verfilmbaar. Daar tegenover staan dan weer de vlakke personages. Van een dieper inzicht is bij hen weinig sprake (tenzij je de tragedie van camerlengo Ventresca als inzicht wil bestempelen).
Voor mij is dit een standaard thriller aangevuld met brain food, en daar kan ik af en toe van genieten. Zeker de geschiedenis van de Illuminati was interessant, hoewel ik echter altijd de reflex om het een en ander na te kijken.