Een Zachte Vernieling - Hugo Claus (1988)
Nederlands
Psychologisch
191 pagina's
Eerste druk: De Bezige Bij,
Amsterdam (Nederland)
Het is begin jaren vijftig. André ontmoet Sabine de Comptine d'Aarselaer, die in haar persoon schoonheid, ironie en passie verenigt. Hij volgt haar van Gent naar Parijs, van het moederland naar het artistieke hart van de wereld. In haar gevolg komt hij terecht in de Vlaams-Nederlandse kunstenaarskolonie van Parijs. De gevolgen zijn vernielend. Maar wie wordt er vernield? Sabine, de gevallen engel die l'amour fou belichaamt? Bernard de dichter, die niet kan ontsnappen aan zijn verleden? André, die wanhopig tracht liefde in de kiem te smoren?
Claus beschrijft het hippe wereldje van de Vlaamse en Nederlandse kunstenaars in het Parijs van de jaren '50.
Ik weet niet wat je precies met moeilijk bedoelt maar de inhoud spreekt toch wel vrij voor zich en er zijn nergens onduidelijkheden. Ik weet ook niet wat je bedoelt met slordig want stilistisch weet Claus van elke zin weer een reclameslogan voor het Vlaams te maken. Maar misschien had je het daar niet over.
Ik vind dit ook één van de meest gevoelige romans van Claus. Hoewel zeker geen nieuw verhaal draagt het toch een grote weemoed met zich mee naar tijden die eigenlijk zo slecht/goed nog/toch niet waren.
Zeker een aanrader in Claus werk en dat kan niet van alles na 'Het Verdriet' gezegd worden.
4.0*