Juliet, Naked - Nick Hornby (2009)
Alternatieve titel: Juliet, Naakt
Engels
Romantiek
416 pagina's
Eerste druk: Penguin,
New York (Verenigde Staten)
Annie en Duncan lijken perfect bij elkaar te passen, alhoewel Duncans obsessie voor Tucker Crowe – de teruggetrokken, gekwelde songwriter – nooit veel ruimte liet voor iets betekenisvols als een huwelijk en kinderen. Of voor gesprekken over iets anders dan de verdwijning van Crowe na een mysterieus incident in het toilet van een nachtclub twintig jaar eerder. Annie begint zich af te vragen of ze niet eigenlijk vijftien jaar verspild heeft aan een slechte relatie, vastgeroest in een saaie baan in een dorp aan de sombere oostkust van Engeland. Dan brengt Tuckers platenmaatschappij plotseling een akoestische versie van zijn beroemdste album uit, Tuckers eerste wapenfeit sinds decennia. Als Annie niet begrijpt wat er zo goed aan is, zoekt Duncan troost bij een ander. Annie staat echter niet alleen in haar mening. Als zij een beoordeling op een fanwebsite plaatst, krijgt zij een reactie uit totaal onverwachte hoek.
In mijn ogen voldoet uitwerking en inhoud van het aanlokkelijke uitgangspunt aan alle verwachtingen. Inderdaad in vloeiende stijl geschreven. Wat dit boek zo goed maakt, is dat de problematiek van de onderlinge relaties, en de individu, zeer herkenbaar worden geschetst. Hornby beschrijft dat niet alleen met een vloeiende stijl, doet dit ook met uitstekende balans tussen drama en komedie. Het wordt luchtig en losjes geschreven - sterke dialogen! - maar het gaat tegelijkertijd dieper. Bij vlagen zeer prikkelend en gevat. De drie hoofdpersonen doen niet voor elkaar onder en zijn overtuigend uitgewerkt. Veel beter dan in bijvoorbeeld High fidelity, waar de protagonist eigenlijk maar een verachtelijke loser is. De karakters in deze roman zijn wellicht ook losers - vooral Tucker Crowe - , maar hebben iets heel menselijkers, iets meer herkenbaars. Wat mij persoonlijk ook zeer aantrekt is de rol van popmuziek. Het kapotanalyseren van het leven van een vergeten popster en zijn zwanenzang wordt prachtig weergegeven. Op naar de volgende Hornby.
Bij mijn weten de eerste maal dat Hornby schrijft uit het perspectief van een vrouw en dat lukt hem wonderbaarlijk goed. Goed uitgewerkte karakters maar vooral een heel scherpe analyse van idolatrie. Fans die hun eigen waarheid geloven,blinde bewondering die ziekelijke vormen aanneemt en de rol die internet speelt in het aanwakkeren hiervan maken dit boek zeer de moeite waard. En het moet gezegd, Hornby beschrijft dit alles in zijn eigen stijl, vlot en vloeiend. Het te voorspelbare einde en de somswat ongeloofwaardige relatie tussen Tucker en Annie vond ik wel afbreuk doen aan de geloofwaardigheid.
In 'How To Be Good' schrijft Hornby ook vanuit het perspectief van een vrouw. Beide boeken zijn erg goed. Vind zelf vooral het begin van 'Juliet Naked' erg sterk en 'How To Be Good' kwam weer wat later echt op gang. Topfavoriet blijft overigens 'High Fidelity'.
Binnenkort maar eens aan zijn nieuwste beginnen.
