Katalin Utca - Magda Szabó (1969)

Een parel, deze van Szabó. De Katalinstraat is een boek over drie gezinnen die hun gemeenschap uiteen gescheurd zien worden door de oorlog, en de rest van hun leven op zoek zijn naar de verloren tijd. Het is een boek over verbondenheid tussen mensen die ontstaat vanuit een gedeeld verleden maar ook door iets wat ongrijpbaar is, het lot wellicht, en die uitstijgt boven liefde. Het is tenslotte een boek over één van deze personages in het bijzonder, Blanka (het boek zou dan ook gemakkelijk de titel Zonder Blanka kunnen dragen...). Deze Blanka blijkt gaandeweg, hoewel ze in veel haar tegenpool is, de rol te vervullen van Emerence in De Deur; degene die zichzelf opoffert voor anderen en daarvoor de straf moet dragen.
Het boek deed me overigens sterk denken aan het werk van Sándor Márai. Niet alleen zijn veel thema’s verwant (met name de bindende kracht van het verleden, waaraan geen personage kan ontsnappen) maar daarnaast zorgt het vlammende proza van Magda Szabó voor een vergelijkbare intensiteit. Prachtig werkt ook het gebruik van de wisselende perspectieven, waardoor het verhaal zich langzaam ontvouwt. Uiteindelijk zijn er echter geen mysteries meer, alleen onvervuldheid en het verlangen naar die ene.

Helemaal eens met eRCee.
Mooi opgebouwd. Kleine vooruitblikken ondersteunen de voortgang.
Er wordt veel verteld in betrekkelijk weinig woorden. Er komen veel gevoelens aan bod zonder dat het sentimenteel wordt. Het blijft overzichtelijk.
Prachtig boek.